Wielki rodzinny wegetarg

Weekend dopisał piękną pogodą , więc aż żal było się nie wybrać na drugą edycję rodzinnego wegetargu w forcie Sokolnickiego. Było świetnie - dużo wegańskiego jedzonka , piękne torby Xaviera Bayle'a , książki , koszulki, gadżety , słoiki , suplementy , kosmetyki... Mały ,wegański raj. Można było poczuć nieco Berliński klimacik. Kto nie był niech żałuje i niech koniecznie wpadnie na kolejną edycję. 

Poniżej kilka migawek , ja tymczasem uciekam dalej przygotowywać się do zimy wekując pomidorki i ukręcając pasty z bakłażanów. 

Słoiking to moja nowa ulubiona dyscyplina sportowa. 

Pęczak z kurkami i cukinią

Dni mijają mi niesamowicie szybko. Nawet się nie spostrzegę a tu już koniec tygodnia i początek następnego. Jeszcze wczoraj pogoda była jak z bajki , a dzisiaj szarówa , czuć nadchodzącą jesień.
Niedzielę spędzam na błogim nicnierobieniu - piję herbatę , spaceruję z psami po (już!) żółto-złotym lesie , wertuję zaległe magazyny i cieszę się ciszą w domu.
Oddycham i żyję właśnie w tej chwili. Wspaniale jest móc tak pogrążyć się we własnym "ja" i wsłuchać w swój wewnętrzny głos.
Z mojej kuchni wydobywa się dzisiaj kojący zapach grzybów. No cóż - jesień za oknem , jesień w kuchni - królują kurki i zacny pęczak.

 Składniki: 

• Szklanka pęczaku
• ok.200 gram kurek
• pół cukinii 
• cebula
• 2 łyżki oliwy z oliwek
• szczypta rozmarynu
• szczypta tymianku
• sól i pieprz
• ew.świeża natka pietruszki do posypania

Wykonanie:

1.  Pęczak płuczemy dokładnie w zimnej wodzie.
2. Wsypujemy kaszę do garnka i zalewamy 2,5 szklankami wody. Solimy i dodajemy 1 łyżkę oliwy. Gotujemy ok.20 minut, zostawiamy pod przykryciem żeby kasza wchłonęła całą wodę. 
3. Rozgrzewamy oliwę na dużej patelni. Wrzucamy poszatkowaną cebulę i pokrojoną cukinię. Gdy cukinia trochę zmięknie , dodajemy kurki. Dusimy ok. 5 minut.
4. Zawartość patelni mieszamy z pęczakiem. Dodajemy zioła , sól i pieprz. 
5. Rozkładamy na talerze. Zajadamy wspominając ciepłe letnie dni. 

Pierwsza zupa z dyni.

Sezon na te pękate pomarańczowe cuda w pełni! U mnie w kuchni teraz właśnie króluje dynia - pęczotto z dynią , makaron w dyniowym sosie , dyniowe smarowidła do chlebka...  Staram się objeść nią na zapas , bo znów trzeba będzie długo na nią czekać. 

W tym roku po praz pierwszy zrobiłam zupę z dyni. To zabawne , ale zawsze kojarzyła mi się wyłącznie z bezpłciową , pomarańczową papką wmuszaną w dzieci przez przedszkolanki. 

A tu takie zaskoczenie! Muszę powiedzieć że wyszła naprawdę dobra - lekko indyjska , kremowa i pożywna za sprawą soczewicy. Możemy podać ją z ulubionymi dodatkami - pestkami dyni, posiekaną pietruszką czy chlustem mleka kokosowego.  

Zupa mocno rozgrzewa a jej piękny kolor błyskawicznie poprawia humor, więc na coraz chłodniejsze dni jak znalazł! 

Składniki (4 porcje) 

• ćwiartka dyni
• 2 marchewki
• cebula
• 2 ząbki czosnku
• 200 g. czerwonej soczewicy
• puszka pomidorów (krojonych) 
• 1 litr wody
• łyżka oliwy z oliwek
• łyżeczka kurkumy
• łyżeczka kolendry
• łyżeczka kuminu
• szczypta chilli 
• szczypta suszonych liści kozieradki
• sól i pieprz 

Wykonanie:

1. Siekamy cebulę , marchew i czosnek. Dynię kroimy w kostkę. Soczewicę dokładnie płuczemy pod bieżącą wodą.
2. W dużym garnku rozgrzewamy oliwę , dodajemy kurkumę, kolendrę, kumin, chilli  i dusimy minutę cały czas mieszając. 
3. Dodajemy cebulę , czosnek i marchewkę i dusimy ok. 5 minut. 
4. Wrzucamy pokrojoną dynię , soczewicę i pomidory z puszki , dokładnie mieszamy i zalewamy wodą. 
5. Doprowadzamy do wrzenia i gotujemy pod przykryciem ok.20 minut aż soczewica będzie miękka a kawałki dyni całkowicie się porozpadają.
6. Próbujemy i dodajemy sól i pieprz. Na koniec dodajemy suszone liście kozieradki i gotujemy jeszcze przez ok.2 minuty.
7. Podajemy z ulubionymi dodatkami i zajadamy ze smakiem... 

Risotto z cukinią. Proste i pyszne.

Jakby ktoś nie zauważył , wakacje się skończyły. Czy wam też one zleciały tak szybko jak mnie?
Przecież dopiero co był początek czerwca.
Może i były krótkie ale za to bardzo miłe - miesiąc praktyk w lecznicy , odkrywanie skarbów Warszawy, fotografowanie street artu w ukochanym Krakowie i zwiedzanie pięknego Poznania.
Będzie mi bardzo brakować tych nieśpiesznych poranków , popołudni spędzonych z ulubioną książką i ogólnego całkowitego rozleniwienia. Bo to przecież takie wspaniałe się nie śpieszyć i robić tylko to na co się ma ochotę chodząc cały dzień  w domowych dresach.
Ostatniego dnia wakacji przygotowałam risotto - jedno z moich ulubionych dań - kremowe, delikatne , powiedziałabym że dające poczucie komfortu i pocieszenia. Risotto jak najprostsze - cukiniowe , okazało się jednym z najlepszych jakie zrobiłam do tej pory. Okazuje się że zasada "less is more" sprawdza się w kuchni idealnie.

 Składniki (na ok.3 porcje) :

• Szklanka ryżu arborio
• średnia cukinia
• cebula
• 1 łyżka oliwy z oliwek
• 4 gałązki świeżej bazylii
• 4 gałązki świeżego tymianku
• 4 gałązki świeżego oregano
• ok.400 ml. bulionu warzywnego
• sól i pieprz

Wykonanie:

1. W dużym rondlu rozgrzewamy oliwę.Wrzucamy drobno poszatkowaną cebulkę i smażymy aż się zeszkli. 
2. Do rondla wrzucamy ryż i mieszamy. Gotujemy ok.5 minut co chwilę energicznie mieszając żeby ryż się nie przypalił.
3. Dodajemy pokrojoną w kosteczkę cukinię i zioła i wlewamy ok. pół szklanki bulionu. 
4. Kiedy ryż wchłonie cały płyn , dolewamy kolejną porcję. Powtarzamy zabieg , często mieszając aż ryż będzie ugotowany do miękkości.
5. Dodajemy sól i pieprz do smaku.